Artikkelen er produsert av og først publisert på Norges musikkhøgskoles (NMH) hjemmesider, og Ballade republiserer med tillatelse.
Tekst: Karina Ayguavives Krokaa
Foto: Karstein Grønnesby, Bjørn Tore Paulen
Video: Trina Coleman
Renessansen, men ikkje den du trur. Ho har studert på eit koruniversitet, er songlærar på Universitetet i Innlandet, og har frilansa i mange år. Men no er tida inne for amerikanske Trina Coleman å gå sin eigen veg.
Mange lag
Trina blei introdusert for Harlem-renessansen av ein lærar på vidaregåande. Omgrepet refererer til oppblomstringa av afrikansk-amerikanarar sitt kulturelle og intellektuelle liv i USA mellom 1920 og 1940.
– Han viste meg korleis desse musikarane fekk lov å spele på scena, men ikkje sitje blant publikum, fortel ho.
– Og at det var fødestaden til jazzen slik vi kjenner han. Det er min historiske favorittperiode, utan tvil!
Trina Coleman. (Foto: Karstein Grønnesby)
For Trina har interessa for perioden fleire lag, fordi ho sjølv også har både afrikansk-amerikansk og europeisk bakgrunn. Det har dei to andre songarane ho jobbar med òg.
– Det er ei djuptgåande oppleving, fordi vi prosesserer ei felles erfaring frå ulike synsvinklar. Eg håpar den sårbarheita kan høyrast i musikken.
Trina fortel at Harlem-renessansen var svært viktig for afrikansk-amerikansk identitet, da han også var fødestaden til den filosofiske bakgrunnen for borgarrettsrørsla.
Masterprosjektet hennar handlar om det å vere frå ulike stadar.
– Det har gjort meg til ein slags hamskiftar. No prøver eg å nøste opp i alle påverknadane og samle dei saman igjen på ein meir bevisst måte.
Ho beskriv det som å ha vore i eit nett.
– Eg løyser det opp og flettar det til eit tau som eg kan bruke på mitt eige vis.
Ut av komfortsona
Konserten til Trina har fått namnet «Weary Blues: Poetic Texts from the Harlem Renaissance».
Å formidle denne kunsten og kunnskapen til publikum er også ei viktig oppgåve for ho.
– Det er så avgjerande for å elske og forstå den tradisjonelle jazzen.
Ho har merka seg at studentane, akkurat som skribenten, ikkje veit så mykje om Harlem-renessansen som ein skulle tru på ein musikkhøgskole. Ho brukar ei standardlåt frå jazzen som eksempel:
– At «Take the «A»-train» er basert på å komme seg til Harlem for få tak i alkohol under forbodstida.
Langston Hughes, portrett fra 1936. (Foto: Carl Van Vechten / Library of Congress Prints & Photographs)
På konserten skal musikarane framføre Trina sine eigne låter, med tekst av Harlem-renessanse-poet Langston Hughes. Medmusikar Siv Misund er operasongar, mens Camilla Tømta har rolla som blues-alibi. Trina står for sjølv for jazzsongen, og seier ho elskar korleis dei syng saman og slik vev i hop ulike påverknadar.
– Dei er så fantastiske utøvarar at det kjem til å bli ein fest, seier ho fornøgd.
– Det er ikkje så ofte ein høyrer klassiske musikarar og blues-musikarar spele saman?
– Det einaste som skiljar oss er eigentleg frykt. Mens eg er litt besett av å halde meg i midten.
På masterkonserten «Weary Blues: Poetic Texts from the Harlem Renaissance» søndag 27. oktober har Trina Coleman med seg operasongar Siv Misund (øvst til venstre) og bluessongar Camilla Tømta (nede til venstre). Coleman nede til høgre, Langston Hughes øvst til høgre. (Foto: Kollasj, NMH)
Trina leiar to kor – det eine meir klassisk og det andre mest rytmisk. Ein del av masterprosjektet hennar er også å få dei to kora til å fungere i ei felles framføring.
– Eg vil at dei skal halde på sine tradisjonar og styrkar, og komponere for dei slik. Men når vi øver vil eg pushe grensene deira litt, så dei tar risikoar og får oppleve løna.
Eit vindauge inn
Ho kallar Hughes sin poesi ein refleksjon av musikken frå perioden.
– Noko av ideen bak Harlem-renessansen var at så mange ulike ting kom saman og blei til noko anna.
Ifølge Trina finst det djup refleksjon i tekstane – og tankar om identitet som alle kan kjenne seg igjen i, uansett kva for bakgrunn ein har.
– Vi er alle meir enn vi ser ut som. På den måten har vi alle eit slags vindauge inn i dette temaet.
OBS! Konserten er utsatt på ubestemt tid.
Trina Coleman holder sin masterkonsert i Levinsalen på NMH søndag 27. oktober kl. 18.00. Konserten heter «Weary Blues: Poetic Texts of the Harlem Renaissance», og har fri adgang. Les mer her.
Øm virvelvind. Axel Skalstad (1992-2025): Jeg blir bare så glad av å se deg spille.
Minneordene over trommeslager Axel Skalstad er skrevet av Filip Roshauw. Skalstad gikk bort i en ulykke nylig, altfor ung med sine 32 år.
Så vanskelig er det ikke.
Hva om likestilling på festivalene bare var...helt vanlig?
Dette ble vedtatt på Tonos årsmøte 2025
Under årets møte ble de fleste foreslåtte endringene i vedtektene vedtatt, men noen sentrale forslag falt.
Utlysning av Egil Storbekkens musikkpris 2025
Nå kan du foreslå kandidater til Egil Storbekkens musikkpris 2025, til personer som har gjort en ekstraordinær innsats i norsk folkemusikk. Frist 20. august.
Komponist Halvor Haug har gått bort
"Haug er ikke bare en av de ypperste norske komponistene gjennom tidene, han er rett og slett en av de mest seriøse i vår tid," skrev tyske Christoph Schlüren om Halvor Haug i en hyllest da komponisten fylte 70.
Egen plan for kulturberedskap? Kultur som kritisk ressurs innen samfunnssikkerhet
Prosessen med å få kulturen inn i totalberedskapen fikk en dytt framover i fjor. Men nå må vi få en egen beredskapsplan for kunst- og kulturinstitusjoner, mener direktøren for Nasjonalt kunnskapssenter om vold og traumatisk stress, Cecilie Daae.
